ζευγάρια θεραπεία Κοντά μου Συναντήσαμε τον Ilhan όταν μετακόμισαν για πρώτη φορά στο διαμέρισμα, το διπλανό διαμέρισμα. Ενώ τα πράγματα διευθετήθηκαν, πήραμε οικεία λέγοντας βοηθήματα, καφές, παραδόσεις τσαγιού… Ήταν στα τριάντα τους σαν εμάς, παντρεύτηκαν για πέντε χρόνια και δεν είχαν παιδιά. Δούλευα στην κλωστοϋφαντουργία. Πάντα συναντούσαμε τον Ιλχάν στο δρόμο για τη δουλειά κάθε πρωί. Συναντηθήκαμε ξανά μπροστά από το σπίτι γύρω στις επτά το βράδυ… Η γνωριμία μας, που ξεκίνησε με καλημέρα και καλησπέρα, προχώρησε καλά όταν ήρθαμε σε σπίτια, τσάγια, δείπνα.
Ο σύζυγός μου είναι στο ίδιο μέρος με μένα, αλλά εργάζεται βάρδιες. Το έργο του ξεκινά το βράδυ. Συνήθως όταν επιστρέφω σπίτι από τη δουλειά, ο σύζυγός μου κοιμάται. Σηκώνεται, αφού φάει το δείπνο μας, πηγαίνει στη δουλειά, φεύγω από το σπίτι όταν έρχεται το πρωί. Μαζευόμαστε μόνο τα Σαββατοκύριακα όταν έχουμε ρεπό. Εν ολίγοις, όλα όσα είναι απαραίτητα για έναν τρομερό γάμο στη ζωή μας… Δεν ήμουν πολύ χαρούμενος.
Η γυναίκα του Ιλχάν δεν δούλευε. Είχε κανονική δουλειά, ζήλευα τη ζωή του από σπίτι σε σπίτι, από δουλειά σε σπίτι. Μέσα σε λίγους μήνες, γίναμε καλά συνδεδεμένοι. Ήταν ένας όμορφος, ομιλητικός άνθρωπος, ο Ιλχάν. Ήταν ακριβώς ο τύπος του ατόμου που μου άρεσε. Κάθε φορά που συναντιόμασταν, έκανε αστεία, με έκανε να γελάσω. Με την πάροδο του χρόνου, του απάντησα επίσης και αρχίσαμε να γελάμε μαζί. Αρχικά, αρχίσαμε να έχουμε μικρές συνομιλίες και αστεία στα πόδια μας στις συναντήσεις μας που δεν προχώρησαν χωρίς χαιρετισμό. Μερικές φορές θα έκανα παρέα,
Θα έλεγα, ” είσαι πολύ κομψός σήμερα, σίγουρα έρχεσαι από ερωτοτροπία… όμορφοι τύποι σαν εσάς δεν στέκονται άνετα, πρέπει να έχετε κάταγμα…”ή κάτι τέτοιο. Αν και ήταν έκπληκτος και αμφιταλαντευόταν στην αρχή, με την πάροδο του χρόνου συνέχισε μαζί μου και άρχισε να γελάει στα στέκια μου. Ήταν επίσης παρέα μαζί μου,
“Αν δεν ήσουν στο λεωφορείο με αυτή τη μίνι φούστα, Ρόουζ”, Θα έλεγε γελώντας. “Έχετε τόσο όμορφα πόδια, δεν θα σας αφήσουν μόνοι στο πλήθος …”Ήμουν κρυφά ευχαριστημένος με το κομπλιμέντο που έκανε στην ομορφιά των ποδιών μου, γελώντας και συνεχίζοντας τα αστεία μας.
“Έλα, πες μου από πού είσαι, θα μείνει μεταξύ μας, δεν θα το πω στη γυναίκα σου”, τον πείραζα… Ήμουν τόσο συνηθισμένος στις συνομιλίες του, αστεία… Επιχειρηματική επιστροφή, τα μάτια μου πάντα τον έψαχναν. Δεκέμβριος Τα βράδια, όταν ο σύζυγός μου πήγαινε στη δουλειά, μερικές φορές άλλαζα σε αυτά. Βοηθούσα τη γυναίκα του με τις δουλειές του σπιτιού. Θα καθόμασταν και οι τρεις μας θα περνούσαμε ωραία μαζί. Όταν ήρθε η ώρα να πάω για ύπνο, πήγαινα στο σπίτι μου με τα πόδια μου να πηγαίνουν μπρος-πίσω. Συνήθιζα να ονειρεύομαι τον Ιλχάν στο μοναχικό μου κρεβάτι, συνήθιζα να δακτυλογραφώ. Πώς κάνει έρωτα, αναρωτιέμαι; Τι κάνει με τη γυναίκα του τώρα; Θα έγραφα σενάρια στο κεφάλι μου, θα έπαιζα αυτές τις ταινίες στα όνειρά μου… Θα είχα έναν φτερωτό οργασμό, ενώ θα τον φανταζόμουν να με παίρνει κάτω με τον μεγάλο κορμό του και να με συνθλίβει στις τελευταίες στιγμές του αυνανισμού μου.
Τέτοιες και τέτοιες μέρες έχουν περάσει. Τον περασμένο μήνα, η οικογένεια της κουνιάδας του Ilhan ζήτησε προετοιμασίες γάμου, σίγουρα έπρεπε να πάει. Έπρεπε να διώξει τη γυναίκα του. Την ημέρα πριν φύγει, πήγα ξανά σε αυτούς το βράδυ… έκαναν προετοιμασίες, ετοίμαζαν βαλίτσες. Αφενός, τη βοηθούσα να συσκευάσει τα πράγματα της, αφ ” ετέρου, έκανα αστεία και γελούσα ξανά…
“Πώς αφήνεις αυτόν τον τύπο; Κοιτάξτε τον, αυτός ο τύπος σίγουρα θα ρίξει μια γυναίκα στο σπίτι, δεν μπορείτε να τους εμπιστευτείτε…”Προσπαθούσα να τον πειράξω ή κάτι τέτοιο. Η σύζυγός του, από την άλλη πλευρά, δεν ήταν καν εκεί από ενθουσιασμό που επρόκειτο να φύγει και να δει την οικογένειά της.
“Εμπιστεύομαι τον άντρα μου. Σίγουρα δεν θα το έκανε αυτό.”συνέχισε να λέει … τελικά πυροδότησε τη βόμβα, “Ω Ρόουζ, ο σύζυγός μου είναι εμπιστευμένος σε σένα, κοίτα τον άντρα μου σαν τα μάτια σου …”Γέλασα όταν είπε.
Είπα, ” Μην ανησυχείς, θα τον φροντίσω.”Μετάνιωσα γιατί γέλασα εσωτερικά. Θα με παρεξηγήσουν…
Το επόμενο πρωί, ενώ πήγαινα στη δουλειά, πήγαιναν στο σταθμό των λεωφορείων, είπα αντίο και πήρα ένα ταξίδι. Όταν επέστρεψα από τη δουλειά το βράδυ, τον έψαξα, αλλά δεν ήταν εκεί. Έστειλα τον άντρα μου στη δουλειά, κάθισα στο παράθυρο και περίμενα να έρθει η Ιλχάν στο σπίτι της για κάποιο λόγο… ήταν σαν να περίμενα τον άντρα μου. Προς τις δώδεκα το βράδυ, ένα ταξί σταμάτησε μπροστά από το σπίτι. Ο Ιλχάν βγήκε από το ταξί… Φιλαράκια, κατάλαβα από τα προσεκτικά του βήματα ότι ήταν μεθυσμένος. Όταν κοίταξε ψηλά, με είδε να κοιτάζω, έκλεισα την κουρτίνα και μπήκα μέσα. Όταν άκουσα βήματα στις σκάλες, άνοιξα την πόρτα και τον αντιμετώπισα. Όταν πήγα σε αυτόν, μύρισα αλκοόλ στη μύτη μου, πρέπει να έπινε πολύ,
“Ω, ο Κύριος μας είναι ενιαίος, το ουράνιο ον που βλέπει το πρόσωπό του τώρα … Τι είναι αυτό, Κύριε Ιλχάν; Δεν πίνουν αλκοόλ από το πρώτο βράδυ… Καλώ τη γυναίκα σου αυτή τη στιγμή”, είπα.
“Ω, μην είσαι γελοίος, Ρόουζ…”είπε ο πέλτεκ πέλτεκ… “Ήταν ένα επαγγελματικό δείπνο, είχαμε μερικά ποτά με φίλους, οπότε εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία…”Τον κοιτούσα στα μάτια ενώ μιλούσε. Νομίζω ότι έλεγε την αλήθεια.
“Η γυναίκα σου σε εμπιστεύτηκε όταν έφυγε, μιλάω γι’ αυτήν έτσι… Πεινάς, Ιλχάν; Αν θέλεις να ετοιμάσω κάτι …”Είπα με ενδιαφέρον… Δεν ήθελε. Προσπαθούσε να βγάλει τα κλειδιά του, δεν μπορούσε να το κάνει. Πήρα το πορτοφόλι της από το χέρι της και έβγαλα τα κλειδιά της, άνοιξα την πόρτα. Μπήκαμε μαζί. “Έλα, πήγαινε στο μπάνιο…”Είπα, κλιμακώθηκε σαν μητέρα κότα. Έτσι πήρα το χέρι του και τον συνόδευσα στο μπάνιο. Με έκανε χειρότερο να νιώσω την ένταση των δικεφάλων σου στις παλάμες μου…
“Θέλεις να βοηθήσω;”Ρώτησα στην πόρτα του μπάνιου… Με ευχαρίστησε με ντροπαλή στάση, είπε ότι δεν ήθελε. Θα μπορούσα να αισθανθώ τον ρυθμό παλμών μου να αυξάνεται, οι φλέβες χτυπούσαν στους ναούς μου. Ήμασταν και οι δύο μόνοι στο σπίτι. Βαρέθηκα λίγο όταν είπε ότι δεν ήθελε βοήθεια, αλλά ήλπιζα να μπορέσω να περάσω χρόνο μαζί του, να συνομιλήσω. Μετά από αυτό… Ποιος ξέρει…
“Εντάξει τότε, θα βγω έξω.”Είπα, προσπαθώντας να μην δείξω ότι ήμουν σπασμένος… όταν είπα,” Αν χρειάζεστε βοήθεια, αν χρειάζεστε κάτι, ξέρετε τη θέση μου”, κοίταξα στα μάτια σας με ένα φιλόξενο βλέμμα. Ηλίθιε… Εσύ κι εγώ είμαστε μόνοι… Γιατί με στέλνεις στο σπίτι μου ολομόναχη;.. Ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους… Έφυγα από το μπάνιο και στολισμένο έξω λέγοντας “καληνύχτα”.
Μπήκα στο σπίτι, αλλά όπως είπα, τέσσερις τοίχοι έρχονταν σε μένα, με πνίγουν. Δεν υπάρχει ήχος εκτός από το χτύπημα του ρολογιού στο σπίτι… Άνοιξα την τηλεόραση, φαινόμουν ηλίθιος. Όχι. Δεν μπορούσα να σταματήσω. Πήγα στην κουζίνα και άνοιξα μια κρύα μπύρα. Ενώ έπινα, άκουσα κλικ να έρχονται από την κουζίνα δίπλα. Ο Ιλχάν δεν είχε κοιμηθεί. Σταμάτησα, σκέφτηκα. Δεν μπορούσα να σταματήσω.
Πήγα και έβαλα ένα σφιχτό σώμα πάνω μου και μια κόκκινη καρό μίνι φούστα που φοράω πάντα κάτω από μένα. Η πατρίδα μου ήταν ως συνήθως, αφού δεν είχα τη συνήθεια να φοράω εσώρουχα, δεν υπήρχαν εσώρουχα Κάτω από μένα… Όταν κοιτούσα εσώρουχα από το συρτάρι, οι κόκκινες κάλτσες καλτσοδέτας μου τράβηξαν το μάτι. Δεν με πειράζει να φοράω εσώρουχα ενώ γύριζα τις κάλτσες ξανά και ξανά στο χέρι μου και κοιτούσα, έβαλα τις κόκκινες κάλτσες μου στα πόδια μου. Έβαλα τις ψηλοτάκουνες εσωτερικές παντόφλες μου στα πόδια μου, στάθηκα στην πόρτα του Ιλχάν, χτύπησα το κουδούνι.
Νομίζω ότι σκεφτόταν ποιος είναι αυτός ο μαλάκας αυτή τη στιγμή της νύχτας, ήταν έκπληκτος που με είδε όταν άνοιξε την πόρτα. Φορούσε σορτς, Μπλουζάκι… Μπήκα μέσα, χωρίς να περιμένω να με καλέσει… Πήγα ευθεία και κάθισα μπροστά στην τηλεόραση. Άφησα τα πόδια μου ελαφρώς τον Δεκέμβριο. Ήρθε και ο Ιλχάν και κάθισε απέναντί μου. Άρχισα να κουβεντιάζω από τον αέρα. Κοιτάζοντας το μεγάλο φλιτζάνι καφέ που στέκεται στο τραπέζι του καφέ,
Είπα, ” ήρθα να σου φτιάξω έναν καφέ, αλλά προφανώς έκανες τη δουλειά σου.”
“Ω, ναι, έφτιαξα καφέ χωρίς ζάχαρη. Και όταν μπήκα στο ντους, ήρθα στα λογικά μου. Υπάρχει ένας κόσμος.” είπε.
Κοίταξα, τα μακριά μαύρα μαλλιά της ήταν ακόμα βρεγμένα. Δεν μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου να μην απλώσω το χέρι μου και να χαϊδέψω τα βρεγμένα μαλλιά της. Έχω πολλά λόγια, προσπάθησα να του πω γι ‘ αυτό, να τον κάνω να μιλήσει, ώστε να μπορώ να είμαι μαζί του, να μείνω μαζί του λίγο περισσότερο.
Σαν παπαγάλος που ελευθερώθηκε από το κλουβί του, συνέχισα να του λέω ότι ο σύζυγός μου είχε αλλάξει στη νυχτερινή βάρδια, ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ μόνος στο σπίτι, ότι η δουλειά μου ήταν πολύ κουραστική και ούτω καθεξής. Ήταν μαζί μου λέγοντας Χα, Γεια, αλλά τα μάτια του δεν θα αφήσει τα πόδια μου.
Κοίταξα, οι κόκκινες κάλτσες μου είχαν κάνει τη δουλειά τους, η προσοχή του Ilhan επικεντρώθηκε στα πόδια μου. Κοίταζε τα πόδια μου με κόκκινες κάλτσες, προσπαθώντας να μην με προσέξει σαν ταύρος που έχει δει κόκκινο… Ποιος ξέρει τι σκεφτόταν όταν κοίταξε…
Άνοιξα τα πόδια μου καθώς συνεχίζαμε να μιλάμε. Με τη βοήθεια της μίνι φούστας μου, έβλεπε σίγουρα τη δαντέλα των κάλτσες μου αυτή τη στιγμή… Και ότι δεν υπήρχαν εσώρουχα Κάτω από μένα… Τότε το πρήξιμο στο μπροστινό μέρος του σορτς του τράβηξε την προσοχή μου…
Αλλά αυτό είναι όλο… δεν σηκώθηκε και κινήθηκε, ούτε συμμετείχε στη μονόλογη συνομιλία μου. Προφανώς, είχε ταΐσει καλά τον άντρα της στο κρεβάτι το προηγούμενο βράδυ επειδή η γυναίκα του έφευγε… ήταν πολύ νωρίς για να κάνει τίποτα απόψε, και εμποδίστηκε να είναι μεθυσμένος. Του έδειξα μέχρι που ήμουν χωρίς εσώρουχα, τι άλλο έπρεπε να κάνω για να τον κάνω να πηδήξει πάνω μου; Δεν πρόκειται να πάω και να καθίσει στην αγκαλιά της σαν σκύλα, ένα… Σκεφτόμουν ότι ως άντρας, θα έπρεπε να κάνει την πρώτη κίνηση.
Άνοιξα τα πόδια μου, έδειξα το μουνί μου. Διέσχισα τα πόδια μου, τα μοσχάρια μου απογυμνώθηκαν από τη φούστα μου, έδειξα τη δαντέλα της κάλτσας μου στο τέλος. Ρολά ματιών, φρικιά,σπασίματα… Συνέχισε να κοιτάζει σαν βόδι. Δεν το κοίταξα, σηκώθηκα περίπου μισή ώρα αργότερα. Με σαρκαστική, σαρκαστική στάση,
“Λοιπόν, με συγχωρείτε, Ιλχάν μου. Φαίνεται να νυστάζεις, θα το σκάσω. Αν και φεύγω αύριο, δεν νυστάζω, αλλά θα σηκωθώ …”Είπα με μισό στόμα… Τον περίμενα να πει “Μην πας, μείνε” καθαρά, αλλά δεν συνέβη αυτό που ήθελα. Αντι αυτου, χτύπησε καλά τη δουλειά της αγνότητας,
“Καληνύχτα, Ρόουζ. Δεν λέει γεια στη γυναίκα του από μένα…”στο κατώφλι…
“Τι χαιρετισμούς, αγιόλ; Βλέπω ήδη τον τύπο στην αρχή των σαράντα ετών …”Κατέστειλα το γέλιο. Γέλασε κι αυτός. Έδωσα όλα τα είδη μηνυμάτων από κάτω … “Δεν νυστάζω, δεν έχω σύζυγο, είμαι μόνος, δεν έχω κοιμηθεί με τον άντρα μου εδώ και πολύ καιρό, δεν με γαμάει, είμαι καυλιάρης, είμαι τρελός, έλα να με γαμήσεις” αλλά μια φωνή ήρθε από τον τοίχο, δεν υπάρχει κλικ από τον Ιλχάν. Δεν θέλει να εξαπατήσει τη γυναίκα του, είναι γεμάτος σεξ, είναι μεθυσμένος; Ένας τύπος σαν μια πόρτα με τριγωνικούς ώμους, ένα χτισμένο σώμα… Το μπροστινό μέρος του σορτς του είναι πρησμένο, το μέγεθος του πουλί του είναι προφανές από το εξωτερικό, είναι ένας άνθρωπος στο στέλεχος… Λοιπόν, είμαι επίσης νέος, όμορφος, στρογγυλός, έτοιμος να γαμήσω με τη μίνι φούστα μου, κόκκινες κάλτσες, αναλαμβάνοντας την καταστροφή του civelek… Απλά δεν συμβαίνει ότι θέλω. Μπροστά από την πόρτα το χέρι μου είναι στο πόμολο,
Θα μπορούσα μόνο να πω, “Δώσε μου το κλειδί αν θέλεις, θα καθαρίσω το σπίτι κατά τη διάρκεια της ημέρας ενώ η γυναίκα σου είναι μακριά…”…
