Πάντα χρησιμοποιούσα το πλοίο Besiktas από το Kadikoy για να πάω από το σπίτι μου στο Kazasker στο σχολείο μου απέναντι, σχεδόν κάθε μέρα την ίδια ώρα (9.15) στο πλοίο, φυσικά, έχετε φθορά ματιών με μερικούς ανθρώπους. Και ήμουν εμμονή με ένα παιδί που έβλεπα κάθε πρωί.
Ήταν προφανές ότι ήταν επίσης φοιτητής, ήταν ένας απίστευτα δροσερός τύπος, τα μαλλιά ήταν πάντα πηκτωμένα, τα ρούχα ήταν δροσερά, και εκτός αυτού, ήταν απίστευτα ελκυστικός.Αλλά πώς να πλησιάσετε έναν τέτοιο τύπο; Φυσικά, δεν θα πλησιάσει. Πεθαίνω να τον βλέπω κάθε μέρα. Είδαμε μάτι με μάτι μαζί του μερικές φορές, φυσικά δεν έδωσε πρόσωπο, αλλά τουλάχιστον με ήξερε.
Έκανα ήδη ό, τι μπορούσα για να τα πάω καλά μαζί του. Έβγαλα ακόμη και το θάρρος για ένα όπλο και κάθισα ακριβώς δίπλα του, σκόπευα να μιλήσω, αλλά δεν συνέβη.όταν πυροβολούσα 31, δεν είχα άλλη επιλογή από το να τον φανταστώ.
Είχα εγκαταλείψει την ελπίδα και μετά από λίγο άρχισα να μην βλέπω το αγόρι στο πλοίο, μετακινήθηκε, αναρωτιέμαι; Το πόδι μου κόπηκε επίσης από το πλοίο, άρχισα να οδηγώ το λεωφορείο 112.
Ένα όπλο όπου το λεωφορείο είναι πολύ γεμάτο (πότε είναι άδειο ούτως ή άλλως;), δεν πρέπει να τον δω στο πίσω μέρος του ίδιου λεωφορείου όταν κατεβαίνω από τη στάση μου; Η καρδιά μου είχε ήδη αρχίσει να χτυπάει.
Ό, τι κι αν συμβεί τώρα, κατάφερα να έρθω ακριβώς μπροστά σας κάνοντας κάθε είδους ακροβατικές κινήσεις. Δεν μπορούσα να του μιλήσω, αλλά έπρεπε τουλάχιστον να τον αγγίξω. Τον καθάρισα κυριολεκτικά στο κενό της πίσω πόρτας. Το λεωφορείο ήταν γεμάτο.Μάλλον με αναγνώρισε, αλλά φυσικά δεν το έδειξε.
Πρώτα άγγιξα αργά το άκρο μου σε αυτήν, απλώς άγγιξα το ισχίο της για να μετρήσω την αντίδρασή της. Δεν αντηχούσε καθόλου, παίρνοντας θάρρος από αυτό, πίεσα τον εαυτό μου ενάντια στο πρήξιμο στα τζιν σου. Τι γίνεται αν αντιδρά με τον αντίθετο τρόπο; Την πατήσαμε! Είναι ντροπή! Αλλά όχι, ποτέ δεν έσπασε τη στοίβα του. Έτσι γύρισα την πλάτη μου σε αυτόν και έκανα τον κώλο μου σε αυτόν.
Έκανα σύντομο Γκέλερ τώρα. Ήταν προφανές ότι το πουλί του ήταν ψηλά, μπορούσα να νιώσω τη ζεστασιά του. Τότε είδα τα πόδια του να έρχονται προς το μέρος μου, και το ήθελε, οπότε δεν μπορούσε να υπάρχει καλό σημάδι από αυτό. Παρασύρθηκα πολύ με τον εαυτό μου, το κατέστειλα όλο και περισσότερο. Τότε πήρα αργά το χέρι μου πίσω από την πλάτη μου και άρπαξα το παχύ πουλί του. Κοιμάμαι εδώ και λεπτά.
Τότε πάγωσα το πρόσωπό μου προς αυτόν, με κοίταζε και χαμογελούσε, οι πούτσες μας άγγιζαν ο ένας τον άλλον, ήταν μια απίστευτη πλημμύρα ευχαρίστησης. Ήμασταν ενσωματωμένοι σχεδόν ολόκληρο το ταξίδι. Στη συνέχεια προσγειώθηκε στο σταθμό αστέρων και τον ακολούθησα. Συναντηθήκαμε, δώσαμε ο ένας στον άλλο τα τηλέφωνά μας, θα του δώσω τον κώλο μου το συντομότερο δυνατό.
